Het lichaam dat nooit liegt

Meestal prikken we bloed als het niet goed gaat, ziek zijn of iets willen uitsluiten of vaststellen. Ik test jaarlijks mijn bloed omdat bloed - net als het lichaam - nooit liegt. Het spreekt altijd de waarheid en dat is een zeldzaam iets, in een wereld waarin we gebombardeerd worden met leugens. Voor mij is jaarlijks bloedprikken een onderdeel van zelfzorg en preventie.

Na vier buisjes vraagt de huisarts assistent of ik mijn bloeddruk wil laten meten. Ze geeft aan dat mijn bloeddruk laag is - zonder hier een waarde oordeel aan vast te plakken - en vraagt hoe ik me voel. Heel goed, geef ik aan. Ze kijkt me aan en zegt: "Je oogt heel relaxed". Ik bevestig wat ze observeert, waardeer haar voor het fijne consult en loop naar buiten. De testresultaten zijn inmiddels binnen, en ook al weet ik er niet veel vanaf, vind ik het toch leuk om het document te lezen. Komende week heb ik een online sessie met iemand die er wel veel vanaf weet, en verbanden legt, en met een bredere en energetische bril kijkt. 

De huisarts heeft me niet gebeld, dus dat betekent dat alles 'normaal' en 'gemiddeld' is. Maar wat betekent dat eigenlijk? Ik voel me niet gemiddeld, en ben alles behalve normaal. Wat we tegenwoordig als normaal hebben geaccepteerd, daar kan mijn lichaam zich niet in vinden. En wie of wat heeft model gestaan voor de gemiddelde bloedwaardes? 

Neem bijvoorbeeld het voedingscentrum, dat ons adviseert wat te eten. Woont het voedingscentrum in mijn lichaam? Er zijn twee wezenlijke vragen om jezelf regelmatig te stellen: door wie of wat laat jij je adviseren en beïnvloeden buiten jezelf? En maak je keuzes die vanuit jouw eigen lichaam komen, en die voor jou waar voelen? Voor JOU, en dus niet voor een ander. Ik heb mezelf die vraag vaak gesteld de afgelopen jaren, en kwam er zodoende achter dat ik veel deed vanuit een vergelijken, een advies, een plaatje, of omdat het zo hoort. 

Het lichaam communiceert continu, en weet precies wat er nodig is, en wat waar is. Wat te eten en te drinken, hoe laat naar bed, hoeveel stappen per dag, en ga zo maar door. Ik hoor bijvoorbeeld de laatste tijd steeds vaker van vrouwen, die toch maar weer vlees of vis zijn gaan eten, omdat het vegetarische leven niet in harmonie is met hun lichaam. Het gevolg? Veel klachten, en een gebrek aan vitamines en mineralen. Voordat je het weet, kies je voor vegetarisch vanuit een idealistisch en duurzaam plaatje, terwijl het lichaam daar geen enkele boodschap aan heeft. 

Alle wijsheid en waarheid is 24/7 met ons, en dat is het waardevolle - en soms confronterende - van het lichaam: het is altijd bij je, ook als je een weekendje weg bent, fantaseert over de toekomst, of het veroordeelt. Het is er altijd, en zal nooit scheidingspapieren aanvragen bij een advocaat. De vraag is: ben je aanwezig en luister je ernaar? 

Ps deze foto nam ik in de tuin van Rubens, in Antwerpen.